Het onderstaande artikel is geschreven door Fred Vahlkamp, medeoprichter van ManualMaster, naar aanleiding van REVISIE 043.
Woest,
Op een warme dag in November zit ik rustig aan mijn ochtendkoffie bij een leuke zaak in Workum, gestart door een man uit Argentinië die enthousiast over zijn bonen en branding spreekt. Drie dagen er tussenuit in één van de elf Friese steden en vooral geen e-mail lezen. Dat doe ik ook niet, maar nu kijk ik natuurlijk toch snel even of ik niets over het hoofd zie. En daar tref ik de Nieuwsbrief van ManualMaster in het rijtje. Dat mag in je vrije tijd, ontspanning. Fout! Bij het koppensnellen schrik ik. Eén kop gaat bij mij helemaal mis. En al begrijp ik de kwinkslag, begrip heb ik niet. “Woest” is de gemoedstoestand die ik via WhatsApp met mijn collega’s deel. Weinig effectief en bovendien een flinke pot mosterd na de maaltijd. De nieuwsbrief ligt al in honderden digitale brievenbussen. Vervolgens waarschuw ik alle collega’s om attent te zijn als er een opmerking of kritiek komt vanuit de ontvangers van de nieuwsbrief. Hoe verder? We hebben een aantal keuzes:
- Niets doen, het loopt zo’n vaart niet
- De nieuwsbrief opvolgen met een “Oeps” bericht
- Een stukje schrijven over het “voordeel van fouten” in de volgende nieuwsbrief
Dat laatste is een idee van collega Johan en voelt als een goede oplossing. Waar gehakt wordt vallen spaanders en spaanders zijn interessant. Er volgt een korte bespreking van waarom ik mij druk maak over twee zaken in de nieuwsbrief, een kop en een foto. De kop is onbedoeld arrogant, de foto is niet passend. Bij de analyse hoe één en ander toch in de nieuwbrief is gekomen, blijkt dat de opvolgende personen die de nieuwsbrief bekijken alvorens deze definitief wordt, allemaal van mening zijn dat we de foto niet hadden moeten plaatsen. Dit inclusief de persoon die er op staat. Nu wordt het interessant, want wat maakt het dan dat deze er toch in staat? Ondanks de processen binnen de organisatie, een concept dat wij natuurlijk maar al te goed kennen, gaat er dus toch iets mis. En dan ga je samen het gesprek aan. Je rafelt een rijtje met toevalligheden uiteen. — Deadline, nu een nieuwe foto nodig maar persoon is niet bereikbaar, niemand willen uitsluiten, andere beschikbare keuze had niet het juiste formaat, deadline —. En zo heb je een nieuwsbrief die niemand van ons op deze manier had willen versturen. De overkoepelende conclusie is “bij twijfel: een stap terug en nadenken of goed genoeg, daadwerkelijk goed genoeg is.”
Over de kop zijn onze meningen verdeeld. De één ziet vooral de kwinkslag, de ander de arrogantie. Het had geholpen als we de inhoudelijke activiteit van de organisatie in de kop hadden verwerkt. Als je het artikel in zijn geheel leest begrijp je de kwinkslag, dus alleen bij koppensnellen gaat het mis. Volgende keer beter en vooral duidelijker: geen kwinkslag zonder knipoog en geen ruimte voor arrogantie want dat is absoluut niet wie wij willen zijn.
Conclusie, mocht u zich gestoord hebben aan iets in onze vorige nieuwsbrief, dan heeft u niet goed gelezen ;-). Wij staan weer op scherp. Als je in de controlelijn nee voelt, dan moet dat een nee blijven ondanks alle druk er omheen. Het voordeel van een fout maken is dat je kan excelleren in het ermee omgaan. Dat voorkomt toekomstige gelijksoortige fouten en in dit geval is ons bewustzijn op onze normen en waarden van de organisatie weer aangescherpt.
